Το προεκλογικό φυλλάδιο του κ. Διονύση Ψωμιάδη, αδελφού του καταδικασθέντος περιφερειάρχη, τυπώθηκε σε γαλανόλευκο φόντο. Βασικό σύνθημα ήταν “Νόμος είναι το δίκιο του λαού (Μίκης Θεοδωράκης)… Οι νόμοι είναι διεφθαρμένοι και όχι οι άνθρωποι”. Ας μην καγχάσουμε με το βολικό εύρημα του περιφερειακού συμβούλου, ο οποίος επίσης έχει μπλεξίματα με τη Δικαιοσύνη. Πρέπει πρώτα να αναρωτηθούμε αν η ελαστικοποίηση της έννοιας του νόμου είναι εύρημα του δεξιού λαϊκισμού, ή μεταλαμπαδεύτηκε από τον αριστερό λαϊκισμό. Διότι, αν “νόμος είναι το δίκιο του εργάτη”, γιατί να μην είναι των αδελφών Ψωμιάδη; Αν “νόμος είναι το δίκιο του λαού”, τότε δεν πρέπει να υπάρχουν δικαστήρια· πρέπει να ψηφίζουμε για την τύχη κάποιου κατηγορουμένου. Αυτό εξάλλου είναι και το βασικό επιχείρημα του καταδικασθέντος περιφερειάρχη: Ο λαός ψήφισε, άρα αθώωσε.
Αυτή τη στιγμή, η ανομία κατατρώει τον κοινωνικό ιστό της χώρας. Δεν είναι η οικονομική κρίση που επιφέρει θανάσιμα πλήγματα την κοινωνική συνοχή. Σε τέτοιες περιόδους οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά, η κοινωνία συσπειρώνεται για να αντιμετωπίσει το κακό. Οι ομαδούλες της παλαβής αριστεράς καταστρέφουν τη συγκολλητική ουσία της κοινωνίας, που είναι ο σεβασμός των κανόνων συμβίωσης· είτε πρόκειται για την απλή ευγένεια στην επαφή των ανθρώπων (δεν διακόπτεις έναν ομιλητή, ακόμη κι αν νομίζεις ότι αυτός είναι ρατσιστής, όπως ο νομπελίστας James D. Watson), είτε για τους δεοντολογικούς κανόνες (π. χ. δεν κάνεις αντισυγκεντρώσεις, όπως αυτή στους Αγίους Αναργύρους), είτε πρόκειται για την τήρηση των νόμων (όπως στην Κερατέα).
Από την άλλη, είναι η ανοχή της πολιτείας που τους βοηθά να γκρεμιστεί η τελευταία κατάκτηση της μεταπολίτευσης, που είναι η δημοκρατία. Διότι δημοκρατία δεν είναι να ψηφίζεις κάθε τρία ή τέσσερα χρόνια. Δημοκρατία είναι να μη φοβάσαι· όχι μόνο τον αστυνομικό, αλλά και τον αριστεριστή με το στειλιάρι που το μασκαρεύει σε σημαιούλα. Δημοκρατία δεν είναι η παθητικότητα, είναι η αντίσταση αλλά πάντα μέσα στο πλαίσιο του νόμου. Δημοκρατία δεν είναι να μη γίνονται συλλήψεις, αλλά να γίνονται σύμφωνα με το νόμο. Δημοκρατία δεν είναι η ακατάσχετη παρανομία στο όνομα “ανώτερων ιδανικών”. Δημοκρατία είναι η τήρηση των νόμων και ο πολιτικός ακτιβισμός για την αλλαγή των νόμων. Δημοκρατία δεν είναι η ανοχή στην παρανομία. Είναι η ανηλεής πάταξή της.
Δεν είναι προϊόν της κρίσης αυτό που ζούμε· η Αθήνα κάηκε πριν από την κρίση. Είναι ιδεολογική αρρώστια που σερνόταν για χρόνια και τώρα απλώς βγάζει περισσότερα σπυριά. Υπάρχουν ομάδες της παλαβής αριστεράς που καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό στο όνομα της κοινωνίας. Εκβιάζουν την Πολιτεία με «ένα νεκρό» και την κοινωνία με διαρκώς αυξανόμενη βία. Παίζουν με τις δημοκρατικές ευαισθησίες του κόσμου μέχρι αχρήστευσής τους. Χρησιμοποιούν τα πιο ευφάνταστα μέσα προπαγάνδας -χρόνο έχουν άπειρο· οι περισσότεροι κάπου σχολάζουν στο Δημόσιο- και παρουσιάζουν το άσπρο, μαύρο. Με τον ίδιο τρόπο που συντήρησαν επί 27 χρόνια εν ζωή τη δολοφονική οργάνωση “17 Νοέμβρη”, (ποιος θυμάται τις κινητοποιήσεις για την απελευθέρωση των «αγωνιστών» που έπεφταν στα δίχτυα της αστυνομίας;) έτσι και τώρα συντηρούν και φουντώνουν την ανομία. Το ερώτημα είναι αν η οργανωμένη κοινωνία είναι σε θέση να απαντήσει σ’ αυτούς τους φασιστικούς μηχανισμούς.
Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή στις 17.4.2011.
Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο της Nέας Yόρκης "New School for Social Research". Από το 1982 εργάζεται σε αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά. Σήμερα αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Καθημερινή».
