Ακόμη και ο υπάλληλος του ΔΝΤ που κρατά την τσάντα του Τόμσεν γνωρίζει καλά ότι αν στις (επικοινωνιακά) κρίσιμες Συνόδους της Ευρωζώνης του Μαρτίου η Ελλάδα πάρει όλα όσα ζητήσει, τότε τέρμα η προσπάθεια, αυτό ήταν, το πανηγύρι αρχίζει με την απελευθέρωση του Έθνους, ανήμερα τής 25ης Μαρτίου, ενώ οι σούβλες που θα στηθούν το Πάσχα θα τίς θυμόμαστε για χρόνια. Ασε που κάποια στιγμή που ο Γιώργος θα ξαποσταίνει από τις κακουχίες, το κόμμα μπορεί να κάνει εκλογές από μόνο του… Για τους άλλους της Συγγρού δεν το συζητώ, τρίβονται με πάθος στην γκλίτσα του τσοπάνη, όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος μέντορας της ομάδας που κινεί τα νήματα αυτήν την εποχή.
Έλα όμως που πλέον, οι “κουτόφραγκοι” ξέρουν καλά με ποιους έχουν να κάνουν. Κι αν τούς διαφεύγει κάτι, οι ντόπιοι επικοινωνιολόγοι και publicists, που “εξυπηρετούν” την Τρόικα, έχουν ήδη φροντίσει να τούς καλύψουν τα κενά και να τούς ενημερώσουν σε βάθος.
Κι αν μάς κάτσει; Αν μάς κάτσει όπως το θέλουμε, δηλαδή επιμήκυνση και μείωση επιτοκίων, και επαναγορά ομολόγων; Ε, τότε τα αφεντικά θα έχουν όντως τρελαθεί, και η επιμήκυνση θα αποδειχθεί περισσότερο… μέσο ευχαρίστησης, παρά εργαλείο ορθολογικής διαχείρισης του χρέους.
Οι Γερμανοί ήδη έχουν δηλώσει ότι ο χρόνος αποπληρωμής πρέπει να αυξηθεί. Ο Σαρκοζί τραβήχτηκε, φοβούμενος τη Σιδηρά Κυρία του Βορρά, η οποία, ως φαίνεται, έχει βαλθεί να δείξει (παρά να παραδώσει) τα οφέλη που θα μπορούσαν να απολαύσουν οι Έλληνες, αν οι πολιτικοί τους ξεκινήσουν να δουλεύουν σκληρά. Γιατί μέχρι σήμερα, δεν νομίζω κανείς να θεωρεί σκληρή εργασία την παρακράτηση μισθών και συντάξεων στην πηγή. Αυτά δεν είναι μέτρα, είναι τζάμπα μαγκιές.
Όσον αφορά το πολιτικό κόστος, αυτό είναι ήδη προεξοφλημένο για μία φουρνιά πολιτικών, οι οποίοι παρέλαβαν την καυτή πατάτα και έμειναν μόνοι τους να την πετά ο ένας στον άλλο, ανάλογα με τη ροή των νομοσχεδίων. Κανείς δεν πάει να κάτσει στην ουρά και να πιέσει να πάρει σειρά. Πιο πιθανό είναι να βρεις πρόθυμους να παραιτηθούν, παρά για να αναλάβουν. Οι ίντριγκες και τα μαχαιρώματα αφορούν περισσότερο την εικόνα τους προς την κομματική πελατεία, που τούς κοιτά με απέχθεια, παρά την έγνοια προς το κοινό καλό.
Ο Καρατζαφέρης είπε ότι δεν είναι ντροπή να διεκδικείς για τη χώρα σου. Ορθόν. Αλλά με μέτρο όμως, δεδομένου ότι είσαι μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, και τόσα χρόνια μασούλαγες ανεξέλεγκτα. Η Μητσοτάκιος λογική περί συλλογικής αμνησίας δεν ισχύει για τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών. Εκεί τα αρχεία τηρούνται στην εντέλεια και ξεκινούν με τραγελαφικές εγγραφές από τη δεκαετία του ’80. Τότε που ξεκινούσε η ζωή με δανεικά.
Οι εμπειρίες της Κυβέρνησης σήμερα, την 11η Μαρτίου και την προσεχή ηρωϊκή 25η Μαρτίου 2011, θα είναι τα τελευταία ραπίσματα μιας πορείας που ξεκίνησε τον Οκτώβριο 2009 με την παράδοση-παραλαβή του χάους από τη σαστισμένη κεντρο-δεξιά. Οι πειραματισμοί όμως έχουν τελειώσει. Το μόνο που υπάρχει μπροστά μας είναι η τάχιστη υλοποίηση και εμβάθυνση αλλαγών και μεταρρυθμίσεων.
Οι Ευρωπαίοι δεν έπαψαν στιγμή να εγγυώνται την οικονομική ασφάλεια της Ελλάδος. Αλλά δεν αντέχουν κιόλας να μας βλέπουν να μην θέλουμε να καθαριστούμε από τα “σκατά”.
Η κρίση με Αριστοφανική διάθεση, δια στόματος Στρος-Καν. Καλή περίπτωση… μας ανοίγει το πνεύμα, όταν μάς αφήνει ο εγωισμός μας…
Η Αλεξία Σκούταρη είναι πολιτική αναλύτρια με σπουδές στο εξωτερικό στην οικονομική επιστήμη και την πολιτική της επικοινωνίας.