Η συνεχιζόμενη -και κατά τα φαινόμενα διαχρονική- κρίση έχει κλονίσει τον κοινωνικό ιστό της χώρας μας. Είναι πασιφανές πλέον οτι η λεγόμενη Μεσαία τάξη εκμηδενίζεται –φυσικά, αν υπήρξε ποτέ τέτοια τάξη και δεν ήταν παρά κατασκεύασμα.
Ουσιαστικά, η διαφοροποίηση της εν λόγω τάξης απο την κατώτερη ή εργατική, ήταν η πρόσβαση σε υψηλότερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας και ως εκ τούτου, η πρόσβαση σε υψηλότερο και ευκολότερο δανεισμό. Ως εκ τούτου, αγοράσθηκαν σπίτια, αυτοκίνητα, διακοπές, καταναλωτικά είδη απο τη Μεσαία τάξη, μόνο και μόνο επειδή ήταν προσιτά τα δάνεια και γενικότερα, η χρηματοδότηση.
Με λίγα λόγια, η Μεσαία τάξη παρασύρθηκε απο την ευκόλως προσφερόμενη χρηματοδότηση και δανείσθηκε για να προσεγγίσει την λεγόμενη Ανώτερη τάξη σε υλικά αγαθά. Αυτό βέβαια, ήταν μια ψευδαίσθηση, κάτι εφήμερο.
Με την διογκώμενη ανεργία και την κατάρρευση των μισθών, ουσιαστικά χάθηκαν οι δανεικές υλικές περιουσίες της Μεσαίας τάξης. Φυσικά, ποτέ δεν ήταν ιδιοκτησία τους, αλλά δεν το είχαν συνειδητοποιήσει.
Τώρα όμως, παρά το γεγονός οτι οι περιουσίες της Μέσαίας τάξης έχουν σχεδόν εξανεμισθεί, το μεγαλύτερο ποσοστό ακόμα πιστεύει οτι είναι μια παροδική κατάσταση και δεν πράττει ενάντια στο σύστημα. Είναι δυνατόν; Τι περιμένουν; Ειλικρινά, πιστεύουν οτι η πρόσκαιρη –δανεική- υλική ευμάρεια θα επανέλθει;
Απο τη στιγμή που ο Άνθρωπος οργανώθηκε σε κοινωνίες, πάντα λίγοι κυβερνούσαν σε βάρος των πολλών. Δεν έχει αλλάξει τίποτα στο διάβα των αιώνων. Η άρχουσα τάξη πάντα δημιουργούσε την ψευδαίσθηση σε μέρος των υπολοίπων, ότι τα πράγματα θα είναι καλά και για αυτούς, αν διαιωνιζόταν η καθεστυκύια τάξη.
Άλλοτε αυτό γινόταν μέσω των προνομίων, άλλοτε μέσω της οργανωμένης θρησκείας και άλλοτε με την πρόσκαιρη απόκτηση υλικών αγαθών.
Στο τέλος της ημέρας, δεν έχουν καμμία απολύτως σημασία τα υλικά αγαθά. Οι άνθρωποι μπορούμε να ευτυχίσουμε με ελάχιστα, αρκεί να είμαστε ενωμένοι, υγιείς και ευτυχισμένοι. Είμαστε ευτυχισμένοι, αν όλοι οι γύρω μας είναι ευτυχισμένοι.
Μπορούμε να αλλάξουμε την εξέλιξη των πραγμάτων και να ανατρέψουμε την σημερινή κοινωνία των Αγορών.
Έτσι είναι! Και πρέπει να τελειώνουμε με το υπάρχον σύστημα που στηρίζεται στον υλισμό και την κυριαρχία του χρήματος και των Αγορών πάνω απο την Ανθρώπινη ευτυχία.
Κλείνοντας, όπως όλες οι μεγάλες ανατροπές στην Ανθρώπινη Ιστορία, αυτό δεν θα γίνει παρακολουθώντας παθητικά τα γεγονότα…
Ο Ρόμπερτ Πεφάνης είναι λέκτορας Επικοινωνίας και ΜΜΕ. Διαθέτει μακρά εμπειρία στον χώρο της επικοινωνίας και διαφήμισης (ΔΟΛ, Adel Saatchi, Spot JWT).