Τα δραματικά γεγονότα των τελευταίων ημερών φανέρωσαν στον καθένα πόσο προβληματική είναι η θέση της χώρας και πόσο σοβαρούς κινδύνους αντιμετωπίζει.
Η εμπιστοσύνη των πάντων έχει κλονισθεί απέναντί μας και οι περισσότεροι είναι έτοιμοι να μας ρίξουν στην πυρά. Οι διάλογοι που αποκαλύφθηκαν από το Βήμα της Κυριακής είναι ενδεικτικοί του κλίματος και της ατμόσφαιρας που αντιμετώπισαν οι κ. Παπανδρέου και Βενιζέλος στις συνομιλίες που είχαν με τους ομολόγους τους.
Η απώλεια εμπιστοσύνης πλέον δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση, αλλά συνολικά τη χώρα.
Εταίροι και δανειστές δεν αμφισβητούν απλώς την ικανότητα ή την αποφασιστικότητα του κ. Παπανδρέου και της κυβέρνησής του, αλλά και τη διάθεση του ελληνικού λαού να αποδεχθεί την δημοσιονομική προσαρμογή.
Για τους περισσότερους των Ευρωπαίων είναι αδιανόητη η στάση του κ. Σαμαρά. Δεν κατανοούν πώς ο ηγέτης ενός φιλελεύθερου κόμματος τοποθετείται τόσο αρνητικά και επαναφέρει συνεχώς ζήτημα πολιτικής διαπραγμάτευσης, όταν η επίκληση και μόνο του συγκεκριμένου όρου από τον κ. Βενιζέλο προκάλεσε τόση δυσκολία και έθεσε υπό αίρεση και αμφισβήτηση τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου.
Επίσης, είναι έξω από τη λογική τους η απειλή των συνδικαλιστών της ΔΕΗ ότι θα εμποδίσουν την είσπραξη τού έκτακτου φόρου επί των ακινήτων, όπως και των εστιατόρων η άρνηση στο να αποδίδουν τον ΦΠΑ.
Κατά μία έννοια οι εταίροι μας θεωρούν την Ελλάδα σχεδόν ξένο σώμα στην Ευρώπη, την αντιμετωπίζουν ως μια υπανάπτυκτη ζώνη, η οποία δεν έχει συναίσθηση της ζημιάς που προκαλεί και δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτή τη στιγμή δρα ως πυροκροτητής για την ανατίναξη του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, του ευγενέστερου μεταπολεμικού επιτεύγματος στον πλανήτη, όπως πολλοί υποστηρίζουν.
Μπορεί πιθανώς να αποδίδεται υπερβολικός ρόλος στην ελληνική κρίση και πίσω από αυτήν να προσπαθούν να κρυφτούν οι αδυναμίες των μεγάλων χωρών και συνολικά του ευρωσυστήματος.
Ωστόσο τίποτε δεν αναιρεί το ελληνικό πρόβλημα ή καλύτερα το ελληνικό δράμα και την ευθύνη της εγχώριας πολιτικής τάξης για το σημερινό χάλι.
Οι περισσότεροι δυστυχώς συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να συμπεριφέρονται, όπως στις καλές μέρες. Δεν έχουν αίσθηση των συνθηκών και των εθνικών κινδύνων, δεν προετοιμάζονται στοιχειωδώς για την επόμενη μέρα, δεν είναι σε θέση να προβλέψουν όσα θα συμβούν αν πέσει η χώρα και το κυριότερο: νομίζουν ότι η ενδεχόμενη πτώχευση θα είναι περίπατος.
Οφείλουν λοιπόν έστω και την υστάτη ώρα να αντιληφθούν ότι η οικονομική κατάρρευση θα αποτελέσει τη βάση δεινών και εθνικών απωλειών, τις οποίες κανείς δεν θα συγχωρέσει, όπως η Ιστορία καταδεικνύει.
Δημοσιεύθηκε στο TOVIMA.gr, στις 20.9.2011.
Ο Αντώνης Καρακούσης έχει σπουδάσει οικονομικά. Το 1983 αρχίζει να δημοσιογραφεί στην "Ελευθεροτυπία" και ειδικεύεται στο οικονομικό ρεπορτάζ. Το 1991 μεταπηδά στην "Καθημερινή", στην οποία παραμένει δεκατρία χρόνια διατρέχοντας όλα τα κλιμάκια της διευθυντικής ιεραρχίας. Από το Δεκέμβριο 2004 αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Τα Νέα" και «Το Βήμα». Toν Αύγουστο 2011 ανέλαβε τη Διεύθυνση του "Βήματος". Στο βιβλίο του με τίτλο “Μετέωρη Χώρα - Από την κοινωνία της ανάγκης στην κοινωνία της αφθονίας (1975 – 2005)" ο Αντώνης Καρακούσης καταγράφει τα γεγονότα που στιγμάτισαν την Ελλάδα το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα.